Een belofte gedaan

maar hoe konden we weten

dat het zo snel zou gaan

dat je gaat vergeten

wie mama is,

de weg naar het toilet.

De weg is onomkeerbaar,

de stappen zijn gezet.

Je wilt zo graag naar huis,

ik heb het je beloofd.

Ik was er zeker van,

ik heb het echt geloofd.

Een belofte gedaan,

maar je bent zo verwart.

Dat ik die niet kan houden pap,

dat breekt toch echt mijn hart.

 

Een belofte gedaan.

Maar pap, hoe kon ik weten

dat je, van alles om je heen,

juist dit niet zou vergeten.

© Wendy's gedichten