Soms zijn de dagen moeizaam

en eindeloos de nacht.

Je voelt alle jaren op je schouders

en verliest steeds meer je kracht.

Het leven wordt een worsteling

en soms is het je te veel.

En dan verlies je zelfs de hoop,

zijn zorgen slechts je deel.

 

Vergeet dan nooit de liefde

van de mensen om je heen.

Vergeet nooit de zon

die zoveel jaren voor jou scheen.

Vergeet nooit de lichtjes

die voor jou branden in de nacht.

Laat al dat moois je dagen kleuren

zodat het de pijn verzacht.

©Wendy's gedichten