Dit gedicht heb ik geschreven voor een moeder

om voor te lezen bij de bruiloft van haar dochter.

 

Van alle dochters die we hebben was jij toch wel ons zorgenkind.

Zo’n kleine kruimel, maar je ging met alles zo snel als de wind.

Met 5 maanden klom je al uit de wieg, met een jaar viel je van de trap.

Je fietste te water, lag op z’n kop op de bank, jij vond alles één grote grap.

Je zussen waren toch een stukje rustiger, voor hen hoefde het allemaal niet zo vlug.

Maar bij jou heb ik vaak gewenst om een paar ogen in mijn rug.

 

Maar dat is allemaal al lang geleden, de tijd is zo snel voorbij gegaan.

Je hebt nu zelf 3 meiden om voor te zorgen en dat zal niet altijd van een leien dakje gaan!

Maar met (naam) aan je zijde kun je de wereld aan, jullie vormen samen een supersterk  paar.

En na vandaag een hecht en liefdevol echtpaar.

Gister nog zo’n kleine kruimel, nu vandaag opeens de dag

dat mijn kleine meid gaat trouwen en zich mevrouw noemen mag.

Mijn wens voor jullie gegeven 

is liefde, geluk en zonneschijn, iedere dag van jullie leven.

© Wendy's gedichten