Het gedicht 'De boerderij' heb ik geschreven voor mijn ouders toen ze gingen verhuizen en de boerderij, die zo lang deel is geweest van onze familie, verkocht werd. 

 

Hutten bouwen, slootje springen, verstoppertje in de schuur.

Mee het land op met Aad Pater, dat was altijd een avontuur.

Over de plank de mesthoop op, iedereen die dat spannend vond,

want als je je evenwicht verloor, stond je kniediep in de stront.

 

Schaatsen op de slootjes achter, je wilde zo graag zodra de vorst begon.

Maar we mochten pas het ijs op als pap er flink op springen kon.

Met vriendjes spelen in de hooiberg, zwieren aan het touw en gangen maken.

Van de schuine kant van de zolder glijden terwijl we Tarzan kreten slaken.

 

Meehelpen de koeien halen, die stonden altijd in het land.

Je mocht dan op straat de auto’s tegen houden, ’t stond zelfs een keertje in de krant.

En soms werd er aangebeld, dan lag er een schaap op z’n rug.

Moest je snel dat beest gaan redden, en dan tevreden naar huis terug.

 

Wat ik ook nog steeds kan ruiken, is de geur van kuilgras in de stal.

Na een winter lang binnen staan, hing de koeiengeur overal.

Alle neven en nichten die hier kwamen hebben dezelfde herinneringen

aan de avonturen die ze beleefden, hoe ze altijd zoveel liefde ontvingen.

 

Pap stopte met boeren, het vee ging eruit, een nieuwe fase in het leven.

En een nieuwe generatie kwam al snel langs om ook avonturen te beleven.

Slootje springen, hutten bouwen, verstoppertje in de schuur.

Altijd van alles te beleven, altijd lekker buiten in de natuur.

 

Met een zelfgemaakt vlot in sloot, met de skelter crossen rond de boerderij.

Geen buren dus lekker herrie maken, gezellig met de achterneefjes en –nichtjes erbij.

Iedereen kwam altijd graag te logeren en jullie vonden dat altijd goed.

Daarom heeft iedereen mooie herinneringen, dankzij jullie liefdevolle invloed.

 

Nu is de volgende fase aangebroken, we hebben afscheid genomen van de boerderij.

Een nieuw mooi huis gevonden in het dorp, nu wonen jullie lekker dichtbij.

De boerderij is nu herinnering, wat blijft is jullie liefde voor ons allemaal.

Dus op naar de volgende avonturen, dankzij jullie voelen die allemaal heel speciaal.

© Wendy's gedichten