We zijn zo ver bij elkaar vandaan,

maar in gedachte steeds dichtbij.

Gescheiden door tijd en ruimte en toch;

ik ben bij jou, jij bent bij mij.

 

Je kunt me niet meer knuffelen,

jouw omhelzing mis ik het meest.

Toch zijn we nog steeds samen,

in ons hart en onze geest.

 

Zolang wij jouw naam nog noemen

en jou gedenken, al doet het soms pijn,

dan zul je nooit ver weg maar altijd

heel dichtbij en naast ons zijn.

© Wendy's gedichten