Iedereen die het hoort

kan het niet geloven.

Dat het leven ons zo ruw

van jou heeft kunnen beroven.

 

We kunnen je toch niet missen?

We willen je niet kwijt.

Dit is gewoon niet eerlijk,

het was nog niet jouw tijd.

 

Je stond midden in het leven,

kon zo genieten van al wat je zag.

We moeten nu zonder je verder,

zonder je liefde, je gulle lach.

 

Maar je zult bij ons blijven

iedere dag, de rest van ons leven.

Want je hebt ons allemaal

zo ontzettend veel gegeven.

 

Zo veel mooie herinneringen,

die zullen echt nooit vervagen.

En zo blijf je bij ons,

de rest van onze dagen.

© Wendy's gedichten